Βελτίωση της ποιότητας του σιταριού

Ο στόχος της ποιότητας του σιταριού ορίζεται από τις απαιτούμενες προδιαγραφές που θέτει η τελική του χρήση, π.χ. σιτάρι για ζωοτροφή, για αρτοποίηση ή για ζαχαροπλαστική. Τα κύρια χαρακτηριστικά που καθορίζουν την ποιότητα και πρέπει να ληφθούν υπόψη είναι οι πρωτεΐνες του σιταριού, το ειδικό βάρος, ο δείκτης Hagberg (HFN) και η περιεκτικότητα σε άμυλο. Τα προγράμματα θρέψης έχουν ουσιαστική επίδραση στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της συγκομιζόμενης παραγωγής και θα πρέπει εξαρχής να σχεδιάζονται ανάλογα με τον τελικό προορισμό της. Για την επίτευξη της υψηλότερης αξίας, ο παραγωγός θα πρέπει να ανταποκριθεί σε πολλές από τις παραπάνω παραμέτρους ποιότητας.

Τα προγράμματα θρέψης έχουν ουσιαστική επίδραση στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της συγκομιζόμενης παραγωγής και θα πρέπει εξαρχής να σχεδιάζονται ανάλογα με τον τελικό προορισμό της. Για την επίτευξη της υψηλότερης αξίας, ο παραγωγός θα πρέπει να ανταποκριθεί σε πολλές από τις παραπάνω παραμέτρους ποιότητας.

Ο ρόλος των κύριων μακροθρεπτικών στοιχείων στην ποιότητα του σιταριού

Το άζωτο και το κάλιο ασκούν τη μεγαλύτερη επίδραση μεταξύ των θρεπτικών στοιχείων στην ποιότητα της παραγωγής. Το άζωτο επηρεάζει την περιεκτικότητα των κόκκων σε πρωτεΐνη και άμυλο, ενώ το κάλιο εμποδίζει το πλάγιασμα των σιτηρών που μειώνει τον δείκτη Hagberg και αυξάνει το ειδικό βάρος του κόκκου.

Ο ρόλος των μικροθρεπτικών στοιχείων και ιχνοστοιχείων στην ποιότητα του σιταριού

Από τα υπόλοιπα θρεπτικά στοιχεία, το θείο και το μαγνήσιο επηρεάζουν θετικά την πρωτεΐνη και το ειδικό βάρος των κόκκων αντίστοιχα, ενώ ο ψευδάργυρος συμβάλλει στον μεταβολισμό του αζώτου στο φυτό βελτιώνοντας τη συγκέντρωση της πρωτεΐνης στους κόκκους.